Heb je het vermoeden dat je kind, vriend of vriendin een eetstoornis heeft, neem dit serieus en ga in gesprek. Het is belangrijk dat je je vermoedens uitspreekt naar de persoon in kwestie. Vertel wat je is opgevallen en dat je je hierover zorgen maakt. Het is belangrijk dat je goed nadenkt over je woordkeuze, geef geen kritiek en probeer het eten niet te controleren. Laat weten dat je er voor diegene bent, ook in de toekomst. Het hebben van een eetstoornis is vaak iets wat schaamte en schuldgevoelens opwekt. Waarschijnlijk zal de persoon in kwestie vertellen dat er niks aan de hand is, dit is een teken van angst. Het is belangrijk is om een vertrouwensband te scheppen.
Wanneer je als ouders zijnde wil dat je kind onderzocht wordt door een arts, is het belangrijk dat je dit tijdig aan je kind vertelt. Deel je zorgen en draai niet om je bezorgdheid heen. Vertel je kind dat je een afspraak gaat maken met de arts, doe dit niet achter zijn of haar rug om, dit kan de vertrouwensband, die zo belangrijk is, beschadigen. Je kind zal waarschijnlijk met allerlei redenen komen om de afspraak met de arts af te zeggen, toch moet je als ouder volhouden dat je de doktersafspraak belangrijk vind. Vertel aan je kind dat de arts hem of haar waarschijnlijk zal doorsturen naar een specialist.